Stempelen doe ik liever met papier en verf in plaats van met mensen en labels.
ASS, adhd, dyslexie, dyspraxie, dyscalculie, hoogbegaafdheid, hoogsensitiviteit, beelddenken, gillles de la Tourette, …
Een hele verzameling die tot stand is gekomen om gedrag te analyseren dat afwijkt van de norm.
Maar als we de norm nu eens anders gaan bekijken?
Als we de norm nu eens breder maken?
Misschien wel zo breed als de bevolking zelf?
Zodat er geen afwijkingen meer bestaan, maar een grote diversiteit?
Zoals de biodiversiteit en de genderdiversiteit, maar dan de neurodiversiteit.
Er lijkt dan nog enorm veel werk te zijn,
in alle neurotypische systemen, zoals de school, werkomgevingen, vrijetijdsbestedingen, …
maar als we nu eens klein beginnen?
In het gezin,
in de familiekring,
tussen de vrienden?
Door bijvoorbeeld:
- herkenbaarheid en taal te geven aan het ‘divers zijn’, ook als je geen stempels hebt binnen het gezin.
- niet alles als vanzelfsprekend te vinden en niet verbaasd te zijn als een familielid het liever anders ziet.
- boosheid bij kinderen niet meteen te zien als ongepast gedrag, maar als leergedrag en neurodivers.
- kinderen die niet houden van drukte, maar rust opzoeken, niet als zwak te zien, maar als een sterkte in neurologische zelfzorg.
- typische kenmerken van de neurotypische maatschappij al eens in vraag durven te stellen, bv vinden alle kinderen binnenspeeltuinen wel zo leuk?
Samen in kleine stapjes vooruit,
vol liefde naar elkaar,
in de hoop dat de neurotypische systemen mogen mee veranderen.
Doe je mee?