Hallo, ik ben Ann
Ik ben 38 jaar jong, vrouw van Werner en mama van Yinthe en Tibe.
Als jonge puber voelde ik reeds dat ik met kinderen en mensen wou gaan werken. Ik werkte 14 jaar in de sociale sector als opvoeder bij mensen met een beperking en met gezinnen in de bijzondere jeugdzorg. In die periode werd ik mama en dat heeft een heleboel veranderd. Ik kon gelukkig genieten van een roze wolk, maar de kleuterperiode vonden wij heel intens. We hebben gestruggeld, uitgeprobeerd, véél geduld gehad én de kinderen hielden me een spiegel voor, nl die spiegel van hoogsensitiviteit. Datgene wat ik al jaren aanvoelde, maar de vinger niet opgelegd kreeg, kwamen mijn kleuters me vertellen door hun gedrag. Dat inzicht voelde niet lang zwaar aan, het voelde als een ‘ahaa-moment’ dat veel puzzelstukjes in elkaar liet vallen: Ik ben een vrouw die hoogsensitief is, een heel sterk aanvoelen heeft en ik voel dat mijn kinderen de wereld ook heel intensief aanvoelen en verwerken. Mijn dochter is ook hoogsensitief en na verschillende struggles en onderzoek kregen we voor Tibe de diagnose ‘autisme’.
Het krijgen van dat labeltje zette een heel proces in gang… wéér een nieuw proces eigenlijk. Ik ging van opluchting door de inzichten, naar een haat-liefde verhouding, naar nu een heel andere kijk. Als ik rond me kijk en hoor, zijn er veel kinderen die struggelen en voor mij voelt het nu alsof de generaties veranderen en kinderen op de wereld komen met meer zachte energie. Ik kijk het liefst met mildheid en op maat naar iedereen zoals die is.
Dat proces, dat gelijk liep met de coronacrisis heeft mij meer naar het VOELEN gebracht en dat pad bevalt me. Het voelt als ’the way to go’. Op een bepaald moment ben ik me dan verder gaan verdiepen en volgde ik allerlei extra opleidingen en startte in 2019 een bijberoep waar ik aan de slag ging met kinderyoga, mindfulness en individuele gezinsbegeleidingen. Dit deed ik naast mijn vaste job, maar dat voelde ook niet meer oke.
De laatste 3 jaar ben ik enorm bezig met persoonlijke groei en geloof ik meer en meer in de energetische wereld. Ik ben mezelf een paar keer tegengekomen, maar ook opnieuw ontdekt. Mijn fijngevoeligheid heb ik als kind ervaren als iets zwaar om dragen, en in de laatste 3 jaren heb ik hier mooie dingen aan ontdekt. Ik heb enorme voelsprieten en voel energetisch veel aan. Altijd al gehad, maar ik ging ervan uit dat iedereen dit meteen had of kon. Ik kwam erop uit dat dit niet bij iedereen op die manier ontwikkeld is. Nu ben ik zover dat ik energie via mijn lichaam kan laten stromen naar anderen om energetisch in balans te kunnen komen.
Het samenbrengen van die energetische en de aardse wereld vind ik heel boeiend en die twee laat ik in mijn aanbod ook door elkaar vloeien. Het ‘voelen’ staat steeds centraal, want met al het ‘doen’ vergeten we vaak te voelen en verliezen we onszelf. We vloeien dan samen met de wereld rondom ons die belangrijker wordt dan onszelf. Evident om steeds al voelend door het leven te gaan ? Nee, en ik ga zeker niet beweren dat ik hierin meester ben. Mijn lichaam roept mij soms ook op het matje en dan weet ik wat ik te doen heb: Niets dus 🙂 Ondertussen zijn wij hier in het gezin geëvolueerd naar het beter begrijpen van elkaar en kunnen we als ouders preventief en curatief ingrijpen als de kinderen ons gedrag laten zien waarbij we zien dat ze zich niet goed voelen. We kennen elkaars gevoeligheden en talenten en vinden vaak een manier om hiermee om te gaan. Dat wens ik ook jullie toe en ik zie het als mijn missie om ouders en fijngevoelige kinderen naar het VOELEN te brengen en zo rust te creëren in jullie huis.
